پلیمرها در طیف گسترده ای از وزن، بار، چگالی و زیر واحدهای مونومر (واحدهای کوچکتر که پلیمر را تشکیل می دهند) وجود دارند. همچنین تعدادی از تغییرات مولکولی مانند خطی، متقابل و ساختاری وجود دارد. در آکواسان، ما پلیمرهایی را با تغییر حلالیت، استحکام و تجزیه پذیری بهینه ارائه می کنیم. این ویژگی ها کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که پلیمرها در کنار هم قرار می گیرند و برای محیط زیست ایمن هستند و در عین حال مقرون به صرفه هستند.
همه پلیمرها و پلی الکترولیت ها – آنچه را که منعقد می کنیم می گیریم و ذره کوچکی به ما می دهد و آن را بزرگتر می کنیم تا یک فرآیند فیزیکی روی آن اعمال شود. با شناور کردن، ته نشین شدن یا فشار دادن برای حذف آلاینده ها. وقتی می گوییم آبگیری لجن، باید پلیمر اضافه کنیم تا لجن از آب خارج شود.
شیمی آلی – ما ماهیت ترکیب را تغییر نمی دهیم، بلکه وزن مولکولی و درصد بار را تغییر می دهیم. ما قادریم آنچه را که لازم است مشخص کنیم. مانند آهنربا است – اگر یک طرف شارژ بیش از حد داشته باشم، شروع به دفع خواهم کرد.
منعقد کننده ها یک بار باقیمانده برای آب باقی می گذارند که می خواهیم با یک پلیمر با بار آن مقابله کنیم.